Γι’ αυτό, ήδη, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή ετοιμάζει ένα σχέδιο βάσει του οποίου θα ζητά από τα κράτη-μέλη να μειώσουν την κατανάλωση νερού κατά τουλάχιστον 10% μέχρι το 2030. Διότι το γλυκό νερό, το πολύτιμο αγαθό που πίνουμε, πλενόμαστε, μαγειρεύουμε το φαγητό μας και καλλιεργούμε την τροφή μας, αν και αποτελεί ανανεώσιμο πόρο, είναι εξαιρετικά σπάνιο. Από το 71% του υδάτινου αποθέματος του μπλε πλανήτη, μόνο το 3% είναι γλυκό, ενώ τα δύο τρίτα αυτού βρίσκεται σε παγετώνες.
Όσο μας μένει, δαπανάται με αυξανόμενους ρυθμούς: Η άνοδος του πληθυσμού, η αστικοποίηση, η εντατικοποίηση της βιομηχανίας και η κλιματική αλλαγή, επηρεάζουν όλο και περισσότερο τη διαθέσιμη ποσότητα νερού, οδηγώντας σε μακροχρόνιες περιόδους έλλειψης.
Ωστόσο, δεν είναι οι μόνοι λόγοι που δημιουργούν συνθήκες λειψυδρίας. Η κατάρρευση των υποδομών και των συστημάτων διανομής, τα υπερφορτωμένα συστήματα ύδρευσης και η κακή διαχείριση των υδάτινων πόρων είναι επίσης παράγοντες κατασπατάλησης ενός από τα πολυτιμότερα αγαθά της ζωής.
Για πόσο λοιπόν ακόμη η ανθρωπότητα θα βρίσκεται «στον κόσμο της»; Πλέον, χάρη στην τεχνολογία και το Διαδίκτυο των Πραγμάτων, ίσως έχουμε τη δυνατότητα να βελτιώσουμε αυτή την ανησυχητική εικόνα, προκειμένου ο κόσμος μας να παραμείνει βιώσιμος για ανθρώπους, ζώα και φυτά.