Πώς το βρίσιμο βοηθά στη μείωση του άγχους & του πόνου

Βρίστε! Κάνει καλό

Αν και δεν συμφωνούν όλοι ότι το μικρό δαχτυλάκι του ποδιού υπάρχει μόνο και μόνο για να το χτυπάμε στα έπιπλα, δύσκολα θα βρεθεί κάποιος να αμφισβητήσει τον πόνο που νιώθουμε κάθε φορά που το παθαίνουμε. Και –μεταξύ μας– οι περισσότεροι θα δικαιολογήσουν όσους δεν κατορθώνουν να συγκρατηθούν και βρίζουν κάθε φορά που το χτυπάνε.

Πλέον, δεν τους δικαιολογούν μόνο οι συνάνθρωποί τους, αλλά και η επιστήμη, αφού νεότερες έρευνες καταδεικνύουν ότι την ώρα που βρίζουμε μειώνεται η αίσθηση του πόνου και παράλληλα ελαχιστοποιείται το ακραίο στρες.

Όσοι έβριζαν άντεξαν περισσότερη ώρα τον πόνο

Ο ανώτερος λέκτορας ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Keele, Richard Stephens έκανε ένα πρωτότυπο πείραμα: Ζήτησε από 67 φοιτητές του να κάνουν μπάνιο με παγωμένο νερό μέσα σε ένα πολύ κρύο δωμάτιο.

Στους μισούς επιτράπηκε να βρίζουν, ενώ οι υπόλοιποι μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν «ουδέτερες» λέξεις. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όσοι έβριζαν άντεξαν αισθητά παραπάνω από τους άλλους –το χρονικό όριο αντοχής τους στο πόνο αυξήθηκε κατά σχεδόν 50% (πάνω από δύο λεπτά, ενώ όσοι δεν έβριζαν άντεξαν μόλις ένα λεπτό και 15 δευτερόλεπτα).

Ο καθηγητής ερμηνεύει την πρόσκαιρη «αναλγησία» βάσει της γνωστής απόκρισης του εγκεφάλου σε έκτακτες συνθήκες ή σε κίνδυνο. Όπως σημειώνει, η έκκριση αδρεναλίνης και η σωματική εγρήγορση βοηθά πολλούς ανθρώπους να αποκτούν μεγαλύτερη αντοχή στον πόνο.

Όσο πιο βαριές οι ύβρεις, τόσο πιο αποτελεσματική η αναλγητική τους δράση

Η έρευνα του Stephens έδωσε την αφορμή στη Dr. Emma Byrne να ερευνήσει περαιτέρω το ζήτημα. Τα ευρήματα της έρευνάς της παρουσιάζονται στο βιβλίο «Swearing is Good for You» που έχει γίνει ήδη best-seller στην κατηγορία του.

Στο βιβλίο, η Byrne αναλύει τον ψυχολογικό μηχανισμό που επιτρέπει σε όσους βρίζουν να αντέχουν μεγαλύτερο πόνο για περισσότερο χρόνο. Το εντυπωσιακότερο εύρημα είναι ότι το φαινόμενο παρατηρείται σε όλους, ανεξαρτήτως αν συνηθίζουν να βρίζουν στην καθημερινότητά τους.

Απλώς, η αποτελεσματικότητά τους τείνει να είναι μεγαλύτερη σε όσους δεν βρίζουν συνήθως. «Το βρίσιμο είναι συναισθηματική γλώσσα, αλλά αν το χρησιμοποιείτε υπερβολικά, μειώνεται η συναισθηματική του ισχύς». Το ίδιο συνέβη και με τα δείγματα ανθρώπων που τείνουν να εκφράζουν τον θυμό τους, αντίθετα με όσους συγκρατούν ή καταπνίγουν τον θυμό και τα άλλα συναισθήματά τους.

Στο ίδιο πλαίσιο, η συγγραφέας διαπίστωσε ότι το περιστασιακό βρίσιμο έχει θετικές επιπτώσεις στην οικοδόμηση εμπιστοσύνης και αυτοσεβασμού, αλλά και στην αύξηση της παραγωγικότητας (εκτός αν βρίζετε το αφεντικό σας, να μας επιτρέψει να συμπληρώσουμε). Το βέβαιο είναι ότι κάθε φορά που βρίζετε, μειώνεται κάθετα η επιθετικότητά σας.

Η Byrne διαπίστωσε επίσης ότι όσο πιο άσχημες είναι οι ύβρεις που λέμε, τόσο μεγαλύτερη είναι η άμβλυνση του πόνου. Να σημειώσουμε βέβαια ότι οι μελέτες έχουν διεξαχθεί στ’ αγγλικά, οπότε θα περιμένουμε με ιδιαίτερο ενδιαφέρον αντίστοιχα πειράματα στην ελληνική γλώσσα, στην οποία άλλωστε καταγράφεται μεγάλος πλούτος ύβρεων.