Ιπτάμενο αυτοκίνητο: Εν δυνάμει πραγματικότητα ή όνειρο απατηλό;

Η ανάπτυξη ιπτάμενων οχημάτων για μετακίνηση στις πόλεις φαντάζει πλέον πιο εφικτή από ποτέ. Είναι όμως και πρακτική;

Εάν είστε ένας ή μία από τους επιζώντες της καθημερινής «οδύσσειας» που αποτελεί για πολλούς η μετακίνηση με αυτοκίνητο μέσα στην πόλη, τότε δεν αποκλείεται να το έχετε ήδη ονειρευτεί: Ένα ιπτάμενο όχημα που θα σας επιτρέπει να μετακινείστε δίνοντας κυριολεκτική διάσταση στη φράση «θα πεταχτώ μέχρι το γραφείο».

Ωστόσο, πόσο κοντά βρισκόμαστε σε μια τέτοια εξέλιξη; Είναι εφικτή η δημιουργία ιπτάμενων οχημάτων; Θα αντικαταστήσουν τα παραδοσιακά αυτοκίνητα, λύνοντας μια και καλή το θέμα της κυκλοφοριακής συμφόρησης που απασχολεί ολοένα και περισσότερες πόλεις ανά την υφήλιο;

Ιπτάμενα αυτοκίνητα: Υπάρχει η τεχνολογία;

Συχνά υποθέτουμε ότι ο λόγος που δεν υπάρχουν ακόμη ιπτάμενα αυτοκίνητα, απορρέει από τις τεχνολογικές δυνατότητές μας. Στην πραγματικότητα η τεχνολογία υπάρχει και διαρκώς εξελίσσεται. Άλλωστε, η έρευνα & ανάπτυξη ιπτάμενων οχημάτων ξεκίνησε ήδη από τις αρχές του 20ου αιώνα.

Από αυτοκίνητα με φτερά που μπορούσαν να απογειωθούν στον αυτοκινητόδρομο μέχρι το «τριφίβιο» που προσομοίαζε σε ιπτάμενο δίσκο, πολλά πρωτότυπα οχήματα κατασκευάστηκαν ήδη από τις αρχές του προηγούμενου αιώνα, ενσωματώνοντας διαφορετικές τεχνολογίες πτήσης.

Τις πρώτες δεκαετίες σχεδιάζονταν προκειμένου να μπορούν να απογειώνονται και να προσγειώνονται συμβατικά χρησιμοποιώντας διάδρομο προσγείωσης. Ωστόσο, μετά από χρόνια σύλληψης, σχεδιασμού, πειραματισμών και ονειροπόλησης για αυτά, τα ιπτάμενα αυτοκίνητα ουδέποτε εξελίχθηκαν σε μαζικό καταναλωτικό προϊόν: Είναι ενδεικτικό, ότι ούτε ένα δεν κατασκευάστηκε σε περισσότερα από 1-5 τεμάχια. Το κόστος κατασκευής, συντήρησης και μετακίνησης ήταν υψηλό, το αποτέλεσμα αμφίβολο και οι επενδύσεις στον εν λόγω τομέα δεν προχώρησαν.

Και μετά ήρθαν τα eVTOL.

Όχι πια ιπτάμενα αυτοκίνητα

Αν και η ιδέα για ένα όχημα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης πρωτοεμφανίστηκε στα τετράδια ζωγραφικής του Λεονάρντο ντα Βίντσι, οι πτήσεις με ελικόπτερο τελειοποιήθηκαν περίπου στα μέσα του 20^ου αιώνα. Εντούτοις, ακόμα και σήμερα, η ιδιωτική μετακίνηση με ελικόπτερο παραμένει προνόμιο όσων έχουν μεγάλη οικονομική άνεση. Τόσο η συντήρηση, όσο και τα καύσιμά του, είναι ιδιαίτερα κοστοβόρα, καθιστώντας τη μετακίνηση με ελικόπτερο απαγορευτική για τον μέσο άνθρωπο.

Ωστόσο, μία έρευνα της NASA, για την αξιοποίηση της τεχνολογίας Κατανεμημένης Ηλεκτρικής Πρόωσης (Distributed Electric Propulsion – DEP) οδήγησε στην ανάδυση των eVTOL. Πρόκειται για οχήματα κάθετης απογείωσης και προσγείωσης, τα οποία δεν χρειάζονται καύσιμα για να κινηθούν αλλά μία μπαταρία ικανή να αποθηκεύσει την ηλεκτρική ενέργεια που θα τους επιτρέπει τις αναγκαίες ώρες πτήσεις.

Ήδη, αρκετές εταιρείες μεγάλου βεληνεκούς αλλά και startups, αναπτύσσουν eVTOL για διάφορες χρήσεις και δυνατότητες. Για παράδειγμα, το ιπτάμενο λεωφορείο που θα μεταφέρει ταυτόχρονα μέχρι και 40 επιβάτες και αναμένεται να ξεκινήσει τις πτήσεις του το 2024. Ή το Macrobat, ένα είδος προσωπικού εναέριου οχήματος, το οποίο παρέχει άνεση πτήσης παρόμοια με το ιδιωτικό αυτοκίνητο όσον αφορά την προσβασιμότητα και την ευκολία χειρισμού. Ακόμη και τα ιπτάμενα ταξί που αναπτύσσει μεταξύ άλλων η Uber, σε συνεργασία με τον συγγραφέα της μελέτης της NASA που προαναφέραμε.

Αυτό το έργο είναι μακέτα;

Ωστόσο, τα τεχνολογικά εμπόδια, που πρωτοεντόπισε η έρευνα της NASA για την μαζική παραγωγή των eVTOL παραμένουν: Ο πραγματικός λόγος που δεν έχουμε ακόμη ιπτάμενα αυτοκίνητα είναι οι ογκώδεις διαστάσεις τους, η ηχορύπανση που προκαλούν και το υψηλό κόστος παραγωγής τους. Εντούτοις, η επίλυση των τεχνολογικών εμποδίων στο δρόμο των ιπτάμενων αυτοκινήτων είναι απαραίτητη, αλλά όχι επαρκής για να τα κάνει πραγματικότητα.

Όπως συμβαίνει και με τόσες ακόμη αναδυόμενες τεχνολογίες, ένα μεγάλο ζήτημα είναι η ρύθμισή τους από θεσμικούς φορείς, από την πιστοποίηση και την αδειοδότηση, μέχρι δεκάδες ακόμη παραμέτρους, κάποιες από τις οποίες δεν έχουν ακόμη τεθεί.

Επιπρόσθετα, δεν είναι πρακτικά για καθημερινή χρήση για μία πληθώρα αιτιών που πρέπει να διευθετηθούν: Πώς θα φορτίζονται από ιδιώτες; Που θα σταθμεύουν; Πώς θα εμποδιστούν οι πιλότοι τους από το να πετούν εκεί που δεν πρέπει, όταν παραδείγματος χάρη στην Ελλάδα πολλοί οδηγοί καταπατούν το νόμο με κάθε ευκαιρία; Τι θα ισχύει σε περίπτωση ατυχήματος;

Δεν χωράει αμφιβολία ότι χάρη στην εξέλιξη της τεχνολογίας θα υπερβούμε πολλά από τα εμπόδια που «φρενάρουν» τη χρήση ιπτάμενων οχημάτων πόλης: Ήδη η αξιοποίηση της τεχνητής νοημοσύνης και του διαδικτύου των πραγμάτων έχουν επεκτείνει τα όρια της ηλεκτροκίνησης (διαβάστε περισσότερα στο άρθρο «Η Τεχνητή Νοημοσύνη οδηγεί και (σ)την ηλεκτροκίνηση») και της αυτόνομης οδήγησης.

Και όσο νέες, αναδυόμενες τεχνολογίες βρίσκονται σε εξέλιξη, δεν μπορούμε παρά να ελπίζουμε ότι στο μέλλον, τα eVTOL θα διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στη ζωή μας, παρέχοντας μια ασφαλή εναλλακτική επιλογή μετακίνησης με χαμηλό περιβαλλοντικό αποτύπωμα.